การฝึกเมตตาแบบง่ายที่สุดก็คือ การเมตตาตัวเราเอง คนเราอยู่กับตัวเองตลอด 24 ชั่วโมง
เราน่าจะรู้จักตัวเองที่สุด แต่มีไม่กี่คนที่รู้จักและทำความเข้าใจตัวเอง
จนบางครั้ง เราก็เหมือนคนแปลกหน้า ความคิดและจิตใจเรา บางครั้งก็ไม่เคยได้ดั่งใจตัวเอง
การทำความเข้าใจตัวเอง โดยการเริ่มเมตตาตัวเอง จะทำให้เราสามารถรู้จักตัวเองได้ดีที่สุด
ตัวเรานี่ได้นำพาตัวเองเวียนว่ายตายเกิด ทุกข์ระทม มาหลายกัปล์ เราต่างพาตัวเองไปก่อบาป ผูกเวรกับผู้คนไม่จบสิ้น
จนได้รับผลกรรมอันเป็นทุกข์ เวียนว่ายหมุนเวียนวนอยู่อย่างนี้ เราต่างเจ็บช้ำ ก่นด่า ขุ่นเคืองใจกับความไม่ได้ดั่งใจในโชคชะตา
จนหลงพิจารณาว่า “ตัวเราเองนี้แหละที่น่าสงสารและเจ็บปวดที่สุด” แต่ตัวเรานั้นกลับใส่ใจตัวเองน้อยที่สุด
สิ่งแรกที่เราควรเมตตาตัวเองคือ ควรทำความรักตัวเองให้เกิดขึ้นในใจ
ซึ่งจะรักจริงไม่รักจริงไม่รู้ ใจเราย่อมรู้ได้เอง ต่อไปนี้ให้เราสำนึกบุญ-บาป
ต่อไปนี้เราจะรักษาศีล ต่อไปนี้เราจะเตือนตัวเองให้ได้ว่า สิ่งไหนผิด สิ่นไหนเบียดเบียนผู้อื่น สิ่นไหนที่สร้างความบอบซ้ำให้กับตนเองและผู้อื่นเราจะไม่ทำ!!
ให้อภัยตัวเองอย่างไม่มีเงื่อนไขใดๆ ในอดีตที่ผิดพลาดทั้งหมด พึงตั้งใจว่าจะไม่พาตัวเองไปก่อบาป ผูกเวร สร้างกรรมกับผู้ใดอีกต่อไป
เราจะไม่ก่อความเดือนร้อนอะไรๆ ขอให้บาปทั้งหลายอย่ากลับเกิดมีขึ้นมาอีก
สุดท้ายก็ให้ขอบคุณตัวเองที่มีตาสว่าง รู้จักชี้ถูก ชี้ผิดให้ตัวเอง
ให้เอาธรรมชาติในตัวเรา คือใจของเรานั่นเอง
ตระหนักในความดี ความชั่ว ความรัก ความชัง เป็นที่พึ่ง
เป็นผู้นำของเราในการปลดปล่อยความโกรธ เกลียดและมารทั้งหลายในใจของเรา
เมื่อเรามีความรักในตัวเราอย่างเต็มที่
ความคิดร้ายต่อตัวเองหมดไป
เราจะไม่มีความเห็นแก่ตัว
ใจของเราที่ปราศจากกิเลศพร้อมกับมีปัญญา เป็นผู้ชึ้ทางสว่างให้เราเองในยามคับขัน
การเมตตาต่อผู้อื่นอย่างกว้างขวางจะตามมาเอง
วันนั้นท่านจะได้เห็นว่าการได้เกิดมานั้นมีประโยชน์มากมาย นอกจากได้สร้างคุณค่าให้ตัวเองแล้วยังจะได้มีปัญญาในการช่วยเหลือผู้อื่นสืบต่อ
